Heathcote William Garrod, comp. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.

Publius Papinius Statius c.A.D. 45–c.A.D. 96

‘He bath outsoared the shadow of our night’

HIC finis rapto! quin tu iam uulnera sedas

et tollis mersum luctu caput? omnia functa

aut moritura uides: obeunt noctesque diesque

astraque, nec solidis prodest sua machina terris.

nam populus mortale genus; plebisque caducae

quis fleat interitus? hos bella, hos aequora poscunt;

his amor exitio, furor his et saeua cupido,

ut sileam morbos; hos ora rigentia brumae,

illos implacido letalis Sirius igni,

hos manet imbrifero pallens Autumnus hiatu.

quicquid init ortus, finem timet. ibimus omnes,

ibimus: immensis urnam quatit Aeacus umbris.

Ast hic, quem gemimus, felix hominesque deosque

et dubios casus et caecae lubrica uitae

effugit, immunis fatis. non ille rogauit,

non timuit renuitue mori: nos anxia plebes,

nos miseri, quibus unde dies suprema, quis aeui

exitus incertum, quibus instet fulmen ab astris,

quae nubes fatale sonet. nil flecteris istis?

sed flectere libens. ades huc emissus ab atro

limine, cui soli cuncta impetrare facultas,

Glaucia!—nam insontis animas nec portitor arcet,

nec durae comes ille serae:—tu pectora mulce,

tu prohibe manare genas noctisque beatas

dulcibus alloquiis et uiuis uultibus imple,

et periisse nega: desolatamque sororem,

qui potes, et miseros perge insinuare parentis.