dots-menu
×

Home  »  The Oxford Book of Latin Verse  »  The Graves of a Household

Heathcote William Garrod, comp. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.

Ausonius c.310–c.395

The Graves of a Household

i

His Wife

HACTENVS ut caros, ita iusto funere fletos

functa piis cecinit nenia nostra modis.

nunc, dolor atque cruces nec contrectabile fulmen,

coniugis ereptae mors memoranda mihi.

nobilis a proauis et origine clara senatus,

moribus usque bonis clara Sabina magis,

te iuuenis primis luxi deceptus in annis

perque nouem caelebs te fleo olympiadas.

nec licet obductum senio sopire dolorem:

semper crudescit nam mihi poena recens.

admittunt alii solacia temporis aegri:

haec grauiora facit uulnera longa dies.

torqueo deceptos ego uita caelibe canos,

quoque magis solus, hoc mage maestus ago.

uolnus alit, quod muta domus silet et torus alget,

quod mala non cuiquam, non bona participo.

maereo, si coniunx alii bona, maereo contra,

si mala: ad exemplum tu mihi semper ades.

tu mihi crux ab utraque uenis, siue est mala, quod tu

dissimilis fueris, seu bona, quod similis.

non ego opes cassas et inania gaudia plango,

sed iuuenis iuueni quod mihi rapta uiro:

laeta, pudica, grauis, genus inclita et inclita forma,

o dolor atque decus coniugis Ausonii;

quae modo septenos quater inpletura Decembris,

liquisti natos, pignora nostra, duos.

illa fauore dei, sicut tua uota fuerunt,

florent, optatis accumulata bonis.

et precor ut uigeant tandemque superstite utroque

nuntiet hoc cineri nostra fauilla tuo.

ii

His Father-in-law

Desinite, o ueteres, Calpurnia nomina, Frugi

ut proprium hoc uestrae gentis habere decus:

nec solus semper censor Cato nec sibi solus

iustus Aristides his placeant titulis.

nam sapiens quicumque fuit uerumque fidemque

qui coluit, comitem se tibi, Censor, agat.

tu grauis et comis cum iustitiaque remissus,

austeris doctus iungere temperiem.

tu non adscito tibi me nec sanguine iuncto

optasti nostras consociare domos.

nempe aliqua in nobis morum simulacra tuorum

effigies nostri praebuit ingenii:

aut iam Fortunae sic se uertigo rotabat,

ut pondus fatis tam bona uota darent.

si quid apud manis sentis, fouet hoc tibi mentem,

quod fieri optaras, id uoluisse deum.

iii

His Aunt

Et amita Veneria properiter obiit,

cui breuia melea modifica recino:

cinis ita placidulus adoperiat eam

locaque tacita celeripes Erebi adeat.